زمان کدنویسی در بسیاری از مواقع انتخاب بین یک یا چند راه پیش پای برنامه نویس قرار دارد و به اصطلاح بین چند گزینه باید یکی انتخاب شود. یکی از عمده تسهیلاتی که در اکثر (یا بهتر بگوییم تمام) زبانهای برنامه نویسی به طور پیش فرض در اختیار برنامه نویس قرار دارد همان گزینش می باشد که در اکثر کتب فارسی آن را، شرط ترجمه نموده اند ولی کلمه ی «گزینش» بهتر و درست تر می باشد به دلیل اینکه بر شرایط بهتری دلالت می نماید و دسته بندی بهتر و کامل تری به دست می دهد. در زبانهای برنامه نویسی دلفی و پاسکال هم یک سری کلمات رزرو شده(کلمات کلیدی) برای نوشتن و مدیریت گزینش ها وجود دارد که به دلیل یکسان بودن، آنها را در یک پست بررسی می نماییم.

عمده ترین دستورات گزینشی به شکل زیر دسته بندی می گردد:

الف) دستور گزینشی if (که خود به زیر مجموعه هایی تقسیم می شود.)

الف - ۱) گزینش if

الف - ۲) گزینش if … else

الف - ۳) گزینش if … else if… else if …

ب) دستور گزینشی case

همانطور که از توضیحات نمایان می گردد هر دو دستور گزینشی، برای گزینش بین شرایطی معین استفاده دارد که در آن برنامه نویس به مدیریت کردن شرایط می پردازد و بسته به برنامه ای که می نویسد ممکن است یک، دو و یا چندین شرایط مختلف را در برنامه ی خود در نظر بگیرد و به اداره کردن آن شرایط بپردازد. به همین علت ممکن است از هر یک از انواع گزینش های بالا استفاده نماید.

در عین حال که این دو دسته از دستورات گزینشی با هم مشابه هستند در برخی از موارد هم تفاوت دارند که بیشتر در نوع و روش کاربرد آنها و مکانهایی که می توان از آنها استفاده نمود مربوط می گردد.

برای توضیح بیشتر و آشنایی با هر یک از گزینش های بالا می توانید به لینک های زیر مراجعه نمایید.

الف) گزینش if

ب) گزینش case
 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: